เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย
เป็นหนึ่งในสี่ท่าอากาศยานนานาชาติของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ตั้งอยู่ที่เมืองศรีโคตรบอง นครหลวงเวียงจันทน์ เป็นท่าอากาศยานหลักของการบินลาว และลาวเซ็นทรัลแอร์ไลน์ ท่าอากาศยานมีอาคาร 2 หลังประกอบด้วย 1.อาคารผู้โดยสารในประเทศ 2. อาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศ โดยสนามบินวัดไต สามารถจอด เครื่องบินขนาด Boeing 747 ขึ้นไปได้ 25 ลำและยังมีโรงซ่อมเครื่องบินขนาด A320 ที่เก็บได้ 2 ลำ ของสายการบินลาวด้วย
เป็นนครหลวงของประเทศลาว และเป็นเขตที่ตั้งของกรุงเวียงจันทน์ ซึ่งเป็นทั้งเมืองหลวงของลาวและเมืองเอกของเขตการปกครองดังกล่าว ตั้งอยู่ทางตอนกลางของประเทศ มีเขตติดต่อกับหนองคายของประเทศไทย เชื่อมต่อคมนาคมด้วยสะพานมิตรภาพ ไทย-ลาว แห่งที่ 1 นครหลวงเวียงจันทน์เป็นเขตปกครองที่มีความเจริญของเมืองมากที่สุดในบรรดาเขตการปกครองระดับบนสุด 17 แห่งของประเทศลาว ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2532 โดยแยกออกมาจากแขวงเวียงจันทน์[1] เดิมชื่อ "กำแพงนครเวียงจันทน์" (ກຳແພງນະຄອນວຽງຈັນ) ก่อนจะเปลี่ยนชื่อเป็น "นครหลวงเวียงจันทน์"
หอพระแก้ว ที่พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชโปรดเกล้าให้สร้างขึ้น เพื่อเป็นที่ประดิษฐานพระแก้วมรกต ที่อัญเชิญมาจาก จ.เชียงใหม่ ปัจจุบันเป็นหอพิพิธภัณฑ์รวบรวมศิลปะโบราณวัตถุล้ำค่าของลาว
อนุสาวรีย์ประตูชัย เป็นสถาปัตยกรรมที่ผสมผสานศิลปะล้านช้างกับฝรั่งเศส เข้าด้วยกันอย่างงดงามและกลมกลืนอย่างยิ่ง เป็นอนุสาวรีย์ที่ระลึกให้ชาวลาวผู้เสียชีวิต ของสงครามในใจกลางของลาว ในการต่อสู้เพื่อการเป็นอิสรภาพจากฝรั่งเศสและสงครามต่างๆ ตั้งอยู่ทาง ทิศตะวันออกเฉียงเหนือของนครเวียงจันทน์ ลักษณะสถาปัตยกรรม ซุ้ม ประตูขนาดใหญ่ ลักษณะคล้ายประตูชัยของฝรั่งเศสที่กรุงปารีส แต่รายละเอียดเป็นศิลปะล้านช้าง ไม่ว่าจะเป็นยอดปราสาทบนประตู ลาลายปูนปั้นและภาพวาดบนเพดาน
นมัสการ พระธาตุหลวง มีชื่อเรียกอีกชื่อว่า พระเจดีย์โลกะจุฬามณี นับเป็นปูชนียสถานอันสำคัญยิ่งของเมืองเวียงจันทน์ ตำนานกล่าวว่าพระธาตุหลวงมีประวัติการก่อสร้างนับพันปีเช่นเดียวกันพระธาตุพนมในประเทศไทย วัดพระธาตุหลวงถือได้ว่าเป็นสัญลักษณ์สำคัญของประเทศลาว บริเวณด้านหน้ามีอนุสาวรีย์พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชประดิษฐานอยู่ และยังมีร้านค้าจัดจำหน่ายสินค้าพื้นบ้านและหัตถกรรม
วังเวียง อีกหนึ่งเมืองท่องเที่ยวใน แขวงเวียงจันทน์ ห่างจากเวียงจันทน์ประมาณ 160 ก.ม. วังเวียง เมืองในลุ่มน้ำซองที่เงียบสงบโอบล้อมไปด้วยขุนเขากับสายหมอกยามเช้าที่สวยที่สุด ดังคำล่ำลือที่นักท่องเที่ยวขนานนามว่า กุ้ยหลินเมืองลาว
เป็นถนนในเมืองวังเวียงที่มีร้านอาหารตั้งเรียงรายอยู่ตามทาง โดยเฉพาะโรตีวังเวียงซึ่งถือเป็นสิ่งหนึ่งที่ไม่ควรพลาดเมื่อมาเยือนวังเวียง
ล่องเรือแม่น้ำซอง ชมธรรมชาติและเก็บภาพบรรยากาศตลอดสองข้างทาง แม่น้ำซอง หรือ Song River ที่มีความหมายว่า แม่น้ำแห่งเสียงเพลง ที่มีต้นกำเนิดมาจากเทือกเขาที่อยู่ไม่ไกลนัก ที่เป็นทั้งสายน้ำบริสุทธิ์ และเป็นสายน้ำแห่งชีวิตของชาวลาวที่อาศัยอยู่ตามลุ่มแม่น้ำซอง
เป็นถ้ำลึกที่มีทางน้ำเข้าไปในถ้ำ บริเวณข้างหน้าจะเป็นแอ่งน้ำเล็กๆ ที่นักท่องเที่ยวสามารถลงไปแช่คลายร้อนกันได้ โดยกิจกรรมไฮไลท์หลักของที่แห่งนี้ คือการนอนห่วงยางล่องเข้าไปสำรวจความมืดมิดภายในถ้ำ
เป็นถ้ำทางตอนตะวันตกเฉียงใต้ของเมืองวังเวียนประเทศลาว ซึงมีบันไดลงไปลึกมาก มีบ่อน้ำพุภายใน และเคยเป็นที่หลบภัยสมัยที่จีนนั้นเคยลุกราม
ที่นี่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากบลูลากูน 1 ของวังเวียง เป็นถ้ำศักดิ์สิทธิ์ มีระยะทางขึ้นถ้ำประมาณ 80 เมตร เป็นทางลาดชัน มีพระพุทธรูปนอนอยู่ภายใน คนลาวเชื่อกันว่าคนที่เข้าไปภายในถ้ำปูคำแล้วเห็นปูคำ (ปูที่มีกระดองสีเหลืองทอง) ถือว่าโชคดีหรือมีบุญ เพราะน้อยคนที่จะได้เห็นปูคำจริงๆ
เป็นอีกหนึ่งสถานที่เที่ยวไฮไลท์หลักที่ต้องแวะเมื่อมาวังเวียง โดยบลูลากูนจะมีลักษณะเป็นธารน้ำใสสีฟ้าอมเขียว ที่นั่งท่องเที่ยวนิยมมาเล่นและโดดน้ำ ทั้งยังมีกิ่งไม้ใหญ่ยื่นลงลำธารให้นักท่องเที่ยวกระโดดน้ำเล่น
เป็นบอลลูนที่พานักท่องเที่ยวขึ้นไปบนอากาศ เพื่อชมวิวเมืองวังเวียงอันสวยงามจากมุมสูงอันน่าประทับใจ
เป็นนครหลวงของประเทศลาว และเป็นเขตที่ตั้งของกรุงเวียงจันทน์ ซึ่งเป็นทั้งเมืองหลวงของลาวและเมืองเอกของเขตการปกครองดังกล่าว ตั้งอยู่ทางตอนกลางของประเทศ มีเขตติดต่อกับหนองคายของประเทศไทย เชื่อมต่อคมนาคมด้วยสะพานมิตรภาพ ไทย-ลาว แห่งที่ 1 นครหลวงเวียงจันทน์เป็นเขตปกครองที่มีความเจริญของเมืองมากที่สุดในบรรดาเขตการปกครองระดับบนสุด 17 แห่งของประเทศลาว ก่อตั้งเมื่อ พ.ศ. 2532 โดยแยกออกมาจากแขวงเวียงจันทน์[1] เดิมชื่อ "กำแพงนครเวียงจันทน์" (ກຳແພງນະຄອນວຽງຈັນ) ก่อนจะเปลี่ยนชื่อเป็น "นครหลวงเวียงจันทน์"
เป็นหนึ่งในสี่ท่าอากาศยานนานาชาติของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ตั้งอยู่ที่เมืองศรีโคตรบอง นครหลวงเวียงจันทน์ เป็นท่าอากาศยานหลักของการบินลาว และลาวเซ็นทรัลแอร์ไลน์ ท่าอากาศยานมีอาคาร 2 หลังประกอบด้วย 1.อาคารผู้โดยสารในประเทศ 2. อาคารผู้โดยสารระหว่างประเทศ โดยสนามบินวัดไต สามารถจอด เครื่องบินขนาด Boeing 747 ขึ้นไปได้ 25 ลำและยังมีโรงซ่อมเครื่องบินขนาด A320 ที่เก็บได้ 2 ลำ ของสายการบินลาวด้วย
เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย