เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย
เป็นท่าอากาศยานพาณิชย์ที่อยู่ในเขตเมืองลี่เจียง ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในหุบเขาที่มีทัศนียภาพงดงาม ท่าอากาศยานนี้สร้างขึ้นในปี 1995 โดยอยู่ห่างไปทางใต้ขอเมืองลี่เจียงประมาณ 25 กิโลเมตร
เป็นเมืองเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขาทางตอนเหนือของต้าลี่ ซึ่งมีประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ยาวนานกว่า 800 ปี และเป็นที่ตั้งถิ่นฐานของชนเผ่าหน่าซี (Naxi) ที่อพยพมาจากทิเบต มีเสน่ห์อันงดงาม ไม่ว่าจะด้วยเรื่องขนบธรรมเนียมประเพณี วัฒนธรรมเฉพาะถิ่นอันมีเอกลักษณ์ โดยมีโครงสร้างทางสังคมที่ผู้หญิงมีความเป็นใหญ่
เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลยูนนานซึ่งมีพรมแดนติดกับอาณาเขตหนาซี ของเมืองลี่เจียง และอาณาจักรหยี ของเมืองหนิงหลาง ซึ่งอยู่ห่างจากนครคุนหมิงถึง 700 กิโลเมตร เมืองนี้อุดมไปด้วยธรรมชาติที่งดงามของป่าไม้, ทุ่งหญ้า, ภูเขา, ทะเลสาบและสัตว์นานาชนิด ด้วยภูมิประเทศรวมกับทัศนีย์ภาพที่งดงาม สถานที่แห่งนี้จึงได้ชื่อว่า “ ดินแดนแห่งความฝัน ”
เมืองโบราณนี้ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลยูนนาน เขตปกครองพิเศษของชาวธิเบตตี๋ชิ้ง บนที่ราบในวงล้อมของขุนเขา เป็นเมืองโบราณอันสวยงามที่ล่้อมรอบด้วยราบทุ่งหญ้า มีภูเขาล้อมรอบ คำว่า"จง" นั้นหมายถึงศูนย์กลาง หรือสิ่งที่กว้างใหญ่อันเป็นศูนย์กลาง ส่วน"เตี้ยน" นอกจากจะแปลว่าทุ่งหญ้าแล้ว ยังอาจแปลว่าอาณาจักรได้ด้วย
“ฉางเจียงตี่ยี่วาน” (โค้งแรกแม่น้ำแยงซี) เป็นโค้งที่เกิดจากแม่น้ำแยงซีที่ไหลลงมาจากชิงไห่และทิเบต ซึ่งเป็นที่ราบสูงไหลลงมากระทบกับเขาไห่หลอ แล้วหักเส้นทางโค้งไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ จนเกิดเป็น “โค้งแรกแม่น้ำแยงซี” ขึ้น
เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในหุบเขาที่มีความสูงถึง 4,000 เมตร มีพื้นที่ 7,596 ตารางกิโลเมตร มีประชากร 56,532 คน นับเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งชาวทิเบต เมืองเต๋อชิงตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาระหว่างเทือกเขาหิมะเหมยลี่และไป๋หมาง เป็นเมืองที่เจริญแห่งสุดท้ายก่อนพ้นเขตยูนนานเข้าไปสู่ทิเบต เป็นเมืองที่อยู่เหนือสุดของมณฑลยูนนาน
ยอดเขาหิมะไป๋หมาง สูง 4,450 เมตร เส้นทางนี้ตัดผ่านเทือกเขาหิมะ ผ่านป่าสนบนภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ นับเป็นเส้นทางที่งดงามที่สุด บางคนเรียกเส้นทางนี้ว่า ถนนไต่ขอบฟ้า เป็นแหล่งกำเนิดพืชพันธุ์หายาก อาทิ ไม้สน ต้นอาซาเลีย สัตว์ป่าหายากอย่างลิงสีทอง และแพนด้าเล็ก
ภูเขาหิมะเหมยหลี่ เป็นส่วนหนึ่งของแนวเทือกเขาหิมาลัยที่ทอดตัวลงมาจากหลังคาโลก ทิเบตเป็นแนวเทือกเขาที่ทอดตัวจากทิศเหนือลงมายังทิศใต้ (เทือกเขาด้านทิศเหนือ คือ “เหมยหลีเสวี่ยซาน” ช่วงกลาง คือ “ไท่จื่อเสวี่ยซาน” และด้านทิศใต้ คือ “ปี้หลัวเสวี่ยซาน”) เหมยหลี่เป็นยอดเขาสูงสุดอันดับหนึ่งของมณฑลยูนนาน มีความสูงถึง 6,740 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองเต๋อชิง ห่างจากตัวเมืองเต๋อชิงประมาณ 20 กิโลเมตร เหมยหลี่มีทั้งหมด 13 ยอด เรียกว่า เทือกเขาโอรสสวรรค์ (เทียนจื่อซาน) อันเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาหิมาลัย โดยมี “คาวากาโป” เป็นยอดเขาที่สำคัญที่สุดและสูงที่สุด และถือเป็นหนึ่งในแปดยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ของชาวทิเบตที่จะต้องมากราบนมัสการ และเดินทักษิณาวัตรรอบภูเขาแห่งนี้อย่างน้อยสักครั้งหนึ่งในชีวิต
เป็นวัดทิเบตอันสวยงามที่ตั้งอยู่ห่างจากเมืองเต๋อชิงไปประมาณ 4 กิโลเมตร เป็นหนึ่งในศูนย์กลางสำคัญของศาสนาพุทธในทิเบต วัดแห่งนี้ก่อตั้งโดยศากยมุนีเมื่อกว่าพันปีมาแล้ว เป็นที่นิยมในหมู่ชาวทิเบตในฐานะสถานที่สักการะภูเขาหิมะเหมยลี่ ซึ่งเป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขา วัดแห่งนี้ยังเป็นหนึ่งในแหล่งท่องเที่ยวสำคัญ ที่นักท่องเที่ยวจำนวนมากเดินทางมาเพื่อชื่นชมทิวทัศน์ที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดของภูเขาหิมะลูกนี้
เป็นหมู่บ้านทิเบตที่ตั้งชื่อตามชื่อธารน้ำแข็งอันโด่งดังที่นี่ ภายในหมู่บ้านมีประชากรอยู่ประมาณ 300 คนจาก 52 ครัวเรือน ปัจจุบันหมู่บ้านนี้ได้กลายเป็นเขตทัศนียภาพที่มีชื่อเสียงและได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวเป็นอย่างมากในปัจจุบัน โดยเฉพาะการไปชม "ธารน้ำแข็งหมิงหย่ง" ที่ถือเป็นไฮไลท์ของที่นี่
เป็นธารน้ำแข็งที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในละติจูดที่ต่ำของจีน และยังเป็นธารน้ำแข็งที่มีอายุนับล้านปี ทอดตัวจากบนภูเขาหิมะเหมยหลี่ บนความสูงเหนือระดับน้ำทะเล 6,740 เมตร ลงมายังเขตป่าไม้ที่อยู่ด้านล่างที่ระดับน้ำทะเล 2,700 เมตร ด้วยความยาว 11.7 กิโลเมตร และมีความกว้างประมาณ 500 เมตร นับเป็นธารน้ำแข็งที่ทอดตัวลงมาทางทิศใต้มากที่สุดของจีน แต่เนื่องจากภาวะโลกร้อนที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้การละลายของธารน้ำแข็งที่ขยายตัวเร็วขึ้น ทำให้ธารน้ำแข็งนี้มีการหดตัวราวปีละ 50 เมตร
เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลยูนนานซึ่งมีพรมแดนติดกับอาณาเขตหนาซี ของเมืองลี่เจียง และอาณาจักรหยี ของเมืองหนิงหลาง ซึ่งอยู่ห่างจากนครคุนหมิงถึง 700 กิโลเมตร เมืองนี้อุดมไปด้วยธรรมชาติที่งดงามของป่าไม้, ทุ่งหญ้า, ภูเขา, ทะเลสาบและสัตว์นานาชนิด ด้วยภูมิประเทศรวมกับทัศนีย์ภาพที่งดงาม สถานที่แห่งนี้จึงได้ชื่อว่า “ ดินแดนแห่งความฝัน ”
ทุ่งหญ้านาพาไห่ อยู่ที่แชงกรีล่า เป็นทุ่งหญ้าสำหรับเลี้ยงจามรีและม้า ในช่วงฤดูร้อนคือราวเดือน 6 เดือน 7 จะเปลี่ยนมาเป็นทะเลสาบนาพาไห่ เนื่องจากน้ำจากภูเขาหิมะละลายเป็นทะเลสาบที่มีนกต่างๆมากมาย และทุ่งดอกไม้ใกล้ๆทะเลสาบ
ช่องแคบเสือกระโดด เป็นช่องแคบช่วงแม่น้ำแยงซีไหลลงมาจากจินซาเจียง (แม่น้ำทรายทอง) เป็นช่องแคบที่มีน้ำไหลเชี่ยวมาก ช่วงที่แคบที่สุดประมาณ 30 เมตร ตามตำนานเล่าว่า ในอดีตช่องแคบเสือนี้สามารกระโดดข้ามไปยังฝั่งตรงข้ามได้ จึงเป็นที่มาของ “ ช่องแคบเสือกระโดด ”
เป็นเมืองเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขาทางตอนเหนือของต้าลี่ ซึ่งมีประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ยาวนานกว่า 800 ปี และเป็นที่ตั้งถิ่นฐานของชนเผ่าหน่าซี (Naxi) ที่อพยพมาจากทิเบต มีเสน่ห์อันงดงาม ไม่ว่าจะด้วยเรื่องขนบธรรมเนียมประเพณี วัฒนธรรมเฉพาะถิ่นอันมีเอกลักษณ์ โดยมีโครงสร้างทางสังคมที่ผู้หญิงมีความเป็นใหญ่
การนวดเท้า เป็นอีกวิธีหนึ่งในการผ่อนคลายความเครียดปรับสมดุลให้การไหลเวียนของโลหิตด้วยวิธีธรรมชาติ และท่านยังสามารถชมการสาธิตการรักษาแผลจากไฟไหม้ของโรงงานเป่าฝู่ถังผลิตยา"บัวหิมะ"ที่ขึ้นชื่อที่สุดของเมืองจีน
เมืองโบราณลี่เจียงหรือเมืองโบราณต้าเหยียนเจิ้ง เป็นเมืองที่สร้างขึ้นมาในสมัยต้นราชวงศ์ถัง ซึ่งมีประวัติยาวนานกว่า 800 ปี ตัวเมืองตั้งอยู่ท่ามกลางการโอบล้อมด้วยสายนํ้าน้อยใหญ่ มีทัศนียภาพที่สวยงามจนได้รับการบันทึกให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของโลกโดยองค์การยูเนสโก
เป็นท่าอากาศยานพาณิชย์ที่อยู่ในเขตเมืองลี่เจียง ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในหุบเขาที่มีทัศนียภาพงดงาม ท่าอากาศยานนี้สร้างขึ้นในปี 1995 โดยอยู่ห่างไปทางใต้ขอเมืองลี่เจียงประมาณ 25 กิโลเมตร
เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย