ทัวร์จีน เฉิงตู 6 วัน 5 คืน อุทยานแห่งชาติจิ่วจ้ายโกว อุทยานหวงหลง บิน TG

เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย

เป็นท่าอากาศยานขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ในเมืองเฉิงตู ประเทศจีน โดยอยู่ห่างจากตัวเมืองไปทางตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 16 กิโลเมตร ในเขตซวงหลิว ในปี 2552 ท่าอากาศยานแห่งนี้ได้กลายเป็นท่าอากาศยานที่วุ่นวายที่สุดในภาคตะวันตกของจีน มีผู้โดยสารมาใช้บริการทั้งสิ้นกว่า 22,637,762 คน

เมืองเม่าเสี้ยน ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของมณฑลเสฉวน ประชากร ส่วนใหญ่เป็นชนชาวเผ่าเชียง เม่าเสี้ยนยังและเป็นแหล่งเพาะพันธุ์หมีแพนด้าที่สำคัญของจีนแห่งหนึ่ง

เป็นพื้นที่อุทยานแห่งชาติที่ตั้งอยู่ในอำเภอซงพานในเขตปกครองตนเองของทิเบต ที่นี่เป็นอุทยานที่อยู่ใกล้ๆ กับจิ่วจ้ายโกว เป็นแหล่งมรดกโลกที่สวยงามด้วยภูมิประเทศภูเขาสูงยอดปกคลุมด้วยหิมะ

เป็นอุทยานระดับโลกซึ่งตั้งอยู่ที่อำเภอหนานปิง อยู่ทางเหนือของมณฑลเสฉวน ห่างจากตัวเมืองเฉิงตู ประมาณ 500 กิโลเมตร และอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลถึง 2,500 เมตร ความสวยงามของที่นี่ได้รับการอนุรักษ์ให้เป็นมรดกโลกเมื่อปี 1992 มีแม่น้ำลำธาร มีทะเลสาบใหญ่น้อยมากมายหลายร้อยแห่ง ซึ่งชาวท้องถิ่นเรียกว่าลูกทะเล น้ำในทะเลสาบใสที่นี่มีความสะอาดและสวยงามตระการตา จะเห็นเงาสะท้อนภาพของภูเขาและป่าดงดิบท้องฟ้าเป็นสีคราม สัมผัสธรรมชาติบริสุทธิ์ที่ได้รับการดูแลรักษาไว้เป็นอย่างดี

หมู่ทะเลสาบซู่เจิ้ง ติดกันเป็นระยะทางหลายลี้ ที่สูงกับที่ต่ำต่างกันเกือบ 100 เมตร ประกอบด้วยทะเลสาบใหญ่เล็ก 19 แห่ง สลับกันเป็นขั้นบันได ระหว่างทะเลสาบเหล่านี้เต็มไปด้วยต้นไม้ตระกูลหญ้าต่างๆ นาๆ หมู่ทะเลสาบสลับเป็นชั้น สีสันสดใส จนได้รับสมญานามว่า วิวจำลองจิ่วจ้ายโกว โดยเฉพาะหากได้ชมหมู่ทะเลสาบซู่เจิ้ง ในมุมสูงแล้วจะสวยงามมาก

ทะเลสาบแรด สูงจากระดับน้ำทะเล 2,315 เมตร น้ำลึกโดยเฉลี่ย 12 เมตร ยาว 2 กิโลเมตร ครอบคลุมพื้นที่ 2 แสนตารางเมตร เป็นทะเลสาบขนาดใหญ่อันดับ 2 ของอุทยานจิ่วจ้ายโกว รองจากทะเลสาบยาว และเป็นทะเลสาบที่มีวิวเปลี่ยนเยอะที่สุด เงาสะท้อนสวยงามอันดับ 1 รอบทะเลสาบเต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิด ฤดูใบไม้ผลิกับฤดูร้อนจะเป็นสีเขียวทั้งหมด ฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้จะเป็นสีแดง ส่วนต้นสนจะเป็นสีเขียว ส่องเงาสะท้อนนำ้ยิ่งสวยงาม โดยเฉพาะ สีครามผืนใหญ่กลางทะเลสาบ

เป็นทะเลสาบที่ใหญ่ที่สุดในอุทยานจิ่วจ้ายโกว ครอบคลุมพื้นที่ 930,000 ตารางเมตร (ประมาณ 581 ไร่) ทะเลสาบยาวเป็นหิมะละลายจากภูเขา มีต้นสนซีดาร์ทั่วภูเขาล้อมรอบทะเลสาบ เมื่อมองจากระยะไกลสะท้อนเป็นทิวทัศน์อันงดงามเปรียบได้กับพระราชวังหยกในชั้นฟ้า ที่ด้านข้างของทะเลสาบมีต้นไม้เก่าที่เชื่อว่าเป็นเทพผู้พิทักษ์ทะเลสาบยาว

น้ำตกธารไข่มุกเป็นน้ำตกที่ไหลผ่านถ้ำลำธารใหญ่น้อยที่สลับซับซ้อนดุจดังวังบาดาล โดยมีสายน้ำทอดยาวลดหลั่นกันมาเป็นระยะทางถึง 310 เมตร โดยไม่ขาดช่วงสายธารส่องประกายระยิบระยับราวกับความงามของเส้นไข่มุก

ทะเลสาบ 5 สี เป็นทะสาบที่มีสีของน้ำแปลกตา โดยเฉพาะเมื่อยามแสงอาทิตยต์กกระทบพื้น สีของน้ำในทะเลสาบจะเปล่งประกายเป็นสีรุ้งดูงดงาม

เป็นทะเลสาบแนวยาวเหมือนแม่น้ำแบบหนึ่งที่อยู่ในอุทยานจิ่วจ้ายโกว มีความยาว 310 เมตร มีรูปร่างลักษณะคล้ายนกยูง มีน้ำสีฟ้าอมน้ำเงินในบริเวณน้ำลึก และสีเขียวมรกตในบริเวณน้ำตื้น และส่องประกายเป็นสีทองยามสะท้อนกับแสงแดดพราย เป็นภาพที่งดงามของธรรมชาติ

ทะเลสาบนี้ตั้งชื่อตามตำนานเรื่องราวของหมีแพนด้าที่เคยเกิดขึ้นที่นี่ ตั้งอยู่ที่ระดับความสูง 2,587 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ครอบคลุมพื้นที่กว่า 90,000 ตารางเมตร มีความลึกเฉลี่ยอยู่ที่ 14 เมตร ที่พื้นสีดำที่ด้านล่างของทะเลสาบนั้นมีความพิเศษตรงที่เหมือนรูปหมีแพนด้า ซึ่งได้รับการยกย่องให้เป็นเสมือนเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ของชาวทิเบตในท้องถิ่น

โชว์ทิเบต การแสดงเรื่องราวเกี่ยวกับวิถีชีวิต วัฒนธรรม ประเพณี ความเชื่อของชาวทิเบต โชว์ทิเบต เป็นการการแสดงการฟ้อนรำของชนกลุ่มน้อยชาวทิเบตและชาวเจียง เป็นการเล่าเรื่องราวของวิถีชีวิต วัฒนธรรม การละเล่นและประเพณีต่างๆ ให้ท่านได้ทราบถึงความเป็นมาในการสร้างรัฐสร้างชาติ จนมาหล่อหลอมรวมกันเป็นชาติจีนในที่สุด

เป็นเมืองชายแดนจีน-ทิเบตในสมัยโบราณ และเป็นเมืองที่ใช้แลกเปลี่ยนสินค้าชาวฮั่นและชาวทิเบต ซึ่งชาวฮั่นนิยมนำใบชา ผ้าแพร เกลือและของใช้ประจำวันมาแลกเปลี่ยนม้า แกะ ขนแกะ และหนังสัตว์ของชาวทิเบต

เป็นทะเลสาบที่มีเรื่องราวจากสถานที่ที่เคยเป็นหมู่บ้าน จนกระทั่งเมื่อปี 2478 ก็เกิดแผ่นดินไหวรุนแรงจนกระทั่งหมู่บ้านทั้งหมู่บ้านจมลงไปกลายเป็นทะเลสาบมาจนปัจจุบันนี้ ทำให้เป็นทะเลสาบที่อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลถึง ๓ พันกว่าเมตร

เป็นสะพานโบราณอันสวยงามที่ตัดข้ามแม่น้ำจินในเฉิงตู มีลักษณะเป็นสะพานที่มีหลังคาปิด ตัวสะพานแต่เดิมนั้นสร้างขึ้นในปี 1746 โดย Lingan Hongdui ส่วนสภาพที่เห็นในปัจจุบันมาจากการสร้างขึ้นใหม่ในปี 2003 แทนที่สะพานเดิมที่พังเสียหายจากเหตุน้ำท่วมครั้งใหญ่ในปี 1980 สะพานนี้ถือเป็นจุดแลนมาร์คที่สำคัญของเมืองเฉิงตู ที่ในช่วงตอนกลางคืนที่นี่จะมีการเปิดไฟประดับที่สวยงาม

ศูนย์อนุรักษ์หมีแพนด้า ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเมืองเฉิงตูบนพื้นที่กว่า 600,000 ตารางเมตร ถูกสร้างขึ้นเมื่อปี 1987 ซึ่งใช้เป็นศูนย์เพาะพันธุ์และอนุรักษ์ รวมถึงใช้เป็นสถานที่ศึกษาหมีแพนด้า เป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่จะศึกษาระบบนิเวศน์ การอยู่อาศัยและการแพร่พันธุ์ของหมีแพนด้า ภายในได้รับการจัดสภาพแวดล้อมให้กลมกลืนกับป่าธรรมชาติ ทั้งยังเป็นเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์หายากของมณฑลเสฉวนอีกด้วย

ที่นี่เป็นพื้นที่ศูนย์การค้าใจกลางเมืองเฉินตู ที่มีการพัฒนาโดยเน้นการค้าปลีกให้เป็นศูนย์การค้าในร่มที่ได้มาตรฐาน ภายในมีร้านสินค้า ร้านอาหารต่างๆ ที่นักท่องเที่ยวสามารถช้อปปิ้งกันได้ตามอัธยาศัย

เป็นถนนคนเดินในเมืองเฉิงตู มีอีกชื่อนึงว่าถนนทองคำ100 ปี ถนนคนเดินเส้นนี้มีร้านค้า ห้างสรรพสินค้า ซึ่งมีสินค้าทั้งแบรนด์ต่างประเทศและในประเทศ อาทิ เสื้อผ้า, รองเท้า, เครื่องหนัง, กระเป๋าเดินทาง, นาฬิกา, เกมส์, รวมถึงร้านอาหารมากมาย

โชว์เปลี่ยนหน้ากาก เป็นโชว์ที่ใช้ศิลปะพร้อมความสามารถในการเปลี่ยนหน้ากากแต่ละฉากภายในเสี้ยววินาที โดยที่ไม่สามารถจับตาได้ทัน เป็นการแสดงที่สงวนและสืบทอดกันมาภายในตระกูล หลายชั่วอายุคน ไม่ถ่ายทอดให้บุคคลภายนอกทั่วไป

เป็นถนนคนเดินอายุเก่าแก่นับพันปีของเมืองเฉินตู มีเสน่ห์ของความเป็นอาคาร ตกแต่งด้วยเรื่องราววิถีชีวิตการเป็นอยู่ของคนจีนเฉิงตูในสมัยโบราณ ปัจจุบันถูกพัฒนาให้เป็นย่านการค้า ในแต่ละซอยและตรอกจะมีร้านต่างๆ ให้นักท่องเที่ยวเข้าไปเลือกซื้อเลือกชมกัน ทั้งร้านหนังสือ ร้านชา-กาแฟ บาร์ เสื้อผ้า ไปจนถึงร้านอาหารนานาชนิด ที่นี่ยังถูกพัฒนาให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมของนครเฉิงตูอีกด้วย

เป็นท่าอากาศยานขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ในเมืองเฉิงตู ประเทศจีน โดยอยู่ห่างจากตัวเมืองไปทางตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 16 กิโลเมตร ในเขตซวงหลิว ในปี 2552 ท่าอากาศยานแห่งนี้ได้กลายเป็นท่าอากาศยานที่วุ่นวายที่สุดในภาคตะวันตกของจีน มีผู้โดยสารมาใช้บริการทั้งสิ้นกว่า 22,637,762 คน

เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย