
เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย

เป็นท่าอากาศยานพาณิชย์ที่อยู่ในเขตเมืองลี่เจียง ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในหุบเขาที่มีทัศนียภาพงดงาม ท่าอากาศยานนี้สร้างขึ้นในปี 1995 โดยอยู่ห่างไปทางใต้ขอเมืองลี่เจียงประมาณ 25 กิโลเมตร

“ฉางเจียงตี่ยี่วาน” (โค้งแรกแม่น้ำแยงซี) เป็นโค้งที่เกิดจากแม่น้ำแยงซีที่ไหลลงมาจากชิงไห่และทิเบต ซึ่งเป็นที่ราบสูงไหลลงมากระทบกับเขาไห่หลอ แล้วหักเส้นทางโค้งไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ จนเกิดเป็น “โค้งแรกแม่น้ำแยงซี” ขึ้น

เมืองโบราณนี้ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลยูนนาน เขตปกครองพิเศษของชาวธิเบตตี๋ชิ้ง บนที่ราบในวงล้อมของขุนเขา เป็นเมืองโบราณอันสวยงามที่ล่้อมรอบด้วยราบทุ่งหญ้า มีภูเขาล้อมรอบ คำว่า"จง" นั้นหมายถึงศูนย์กลาง หรือสิ่งที่กว้างใหญ่อันเป็นศูนย์กลาง ส่วน"เตี้ยน" นอกจากจะแปลว่าทุ่งหญ้าแล้ว ยังอาจแปลว่าอาณาจักรได้ด้วย

เป็นวัดที่ใหญ่และสำคัญของเมืองแชงกรีล่า โดยอยู่ห่างจากตัวเมืองจงเตี้ยนไปทางเหนือไปประมาณ 5 กิโลเมตร เป็นวัดนิกายลามะแบบธิเบตที่ใหญ่ที่สุดในมณฑลยูนนาน มีอายุเก่าแก่กว่า 300 ปี วัดนี้สร้างในสมัยทะไลลามะองค์ที่ 5 ช่วงศตวรรษที่ 18 ในสมัยจักรพรรดิ์คังซี แห่งราชวงศ์ชิง โดยสร้างจำลองแบบจากพระราชวังโปตาลาในกรุงลาซาเอามาไว้ในวัดนี้

เมืองยื่อหวาเป็นเมืองสุดท้ายปลายทางก่อนถึงเขตอุทยานย่าติง และเป็นเมืองที่ตั้งของอุทยานย่าติงเป็นเส้นทางโรดทริปที่มีความสลับซับซ้อนของหุบเขา
อุทยานย่าติง ดินแดนย่าติงเป็นที่รู้จกัของผู้คนในแถบนี้มาอย่างยาวนานนับพันปี เพราะในอดีตที่นี่เป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางสายชา-ม้า อันเป็นเส้นทางคาราวานการค้าโบราณทีเชื่อมดินแดนทิเบตกับมณฑลยูนานที่อยู่ทางตอนใต้ เปรียบดั่งแชงกรีลาดินแดนลึกลับ ที่ซ่อนตัวอยู่กลางหุบเขาดินแดนที่ผู้คนดำรงชีวิตอยู่อย่างสงบสุขท่ามกลางธรรมชาติอันบริสุทธิ์งดงาม
ทุ่งหญ้าลั่วหรง ซึ่งที่นี่สามารถมองเห็นวิวของยอดเขายางม่ายหย่ง โดดเด่นเหนือทุ่งหญ้าลั่วหรงไดอ้ย่างสวยงาม ณ ทุ่งหญ้าลั่วหรงแห่งนี้เต็มไปด้วยลำธาร ประกอบกับวิวอันเป็นเทือกเขาหิมะ ทำให้ท่านต้องหลงมนต์สะกด
วัดทิเบตที่เก่าแก่ขนาดเล็กประมาณ 700 ปีสร้างขึ้นมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์หยวน ตั้งอยู่บนความสูง 3,880 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ตั้งอยู่เชิงเขาเซียนหน่ายรื่อภายในเขตอนุรักษธ์รรมชาติย่าติง

ทะเลสำบไข่มุก เป็นทะเลสาบที่อยูในหุบเขาที่ความสูง 4,000 เมตร เป็นทะเลสาบเล็กๆสีเขียว ใสเหมือนมรกต โอบล้อมไปด้วยเงื่อมเงาของยอดเขาเซียนหน่ายรื่อ ซึ่งยอดเขาแห่งนี้สูงถึงกว่า 5,000 เมตร นับเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในเขต อนุรักษย่าติง

เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในหุบเขาที่มีความสูงถึง 4,000 เมตร มีพื้นที่ 7,596 ตารางกิโลเมตร มีประชากร 56,532 คน นับเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งชาวทิเบต เมืองเต๋อชิงตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาระหว่างเทือกเขาหิมะเหมยลี่และไป๋หมาง เป็นเมืองที่เจริญแห่งสุดท้ายก่อนพ้นเขตยูนนานเข้าไปสู่ทิเบต เป็นเมืองที่อยู่เหนือสุดของมณฑลยูนนาน
วัดตงจู๋หลิน ซึ่งเป็นวัดทิเบตนิกายหมวกเหลือง ที่สำคัญที่สุดของยูนนาน ซึ่งอยู่ห่างจากจงเตี้ยน (แชงกรีล่า) ประมาณ 105 กิโลเมตร สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1667 มีพระลามะ (หมวกเหลือง) 200 กว่ารูป ตัวอาคารตั้งตระหง่านอยู่หน้าหุบเขาสูง ภายใต้อาคารเป็นเสาสีแดงจำนวน 108 ต้น ประดิษฐานพระพุทธรูปจากนครลาซา ซึ่งสร้างในสมัยราชวงศ์ถัง โดยรอบเป็นกุฏิลามะ

ยอดเขาหิมะไป๋หมาง สูง 4,450 เมตร เส้นทางนี้ตัดผ่านเทือกเขาหิมะ ผ่านป่าสนบนภูเขาที่ปกคลุมด้วยหิมะ นับเป็นเส้นทางที่งดงามที่สุด บางคนเรียกเส้นทางนี้ว่า ถนนไต่ขอบฟ้า เป็นแหล่งกำเนิดพืชพันธุ์หายาก อาทิ ไม้สน ต้นอาซาเลีย สัตว์ป่าหายากอย่างลิงสีทอง และแพนด้าเล็ก

ภูเขาหิมะเหมยหลี่ เป็นส่วนหนึ่งของแนวเทือกเขาหิมาลัยที่ทอดตัวลงมาจากหลังคาโลก ทิเบตเป็นแนวเทือกเขาที่ทอดตัวจากทิศเหนือลงมายังทิศใต้ (เทือกเขาด้านทิศเหนือ คือ “เหมยหลีเสวี่ยซาน” ช่วงกลาง คือ “ไท่จื่อเสวี่ยซาน” และด้านทิศใต้ คือ “ปี้หลัวเสวี่ยซาน”) เหมยหลี่เป็นยอดเขาสูงสุดอันดับหนึ่งของมณฑลยูนนาน มีความสูงถึง 6,740 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองเต๋อชิง ห่างจากตัวเมืองเต๋อชิงประมาณ 20 กิโลเมตร เหมยหลี่มีทั้งหมด 13 ยอด เรียกว่า เทือกเขาโอรสสวรรค์ (เทียนจื่อซาน) อันเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาหิมาลัย โดยมี “คาวากาโป” เป็นยอดเขาที่สำคัญที่สุดและสูงที่สุด และถือเป็นหนึ่งในแปดยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ของชาวทิเบตที่จะต้องมากราบนมัสการ และเดินทักษิณาวัตรรอบภูเขาแห่งนี้อย่างน้อยสักครั้งหนึ่งในชีวิต

เป็นเมืองเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขาทางตอนเหนือของต้าลี่ ซึ่งมีประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ยาวนานกว่า 800 ปี และเป็นที่ตั้งถิ่นฐานของชนเผ่าหน่าซี (Naxi) ที่อพยพมาจากทิเบต มีเสน่ห์อันงดงาม ไม่ว่าจะด้วยเรื่องขนบธรรมเนียมประเพณี วัฒนธรรมเฉพาะถิ่นอันมีเอกลักษณ์ โดยมีโครงสร้างทางสังคมที่ผู้หญิงมีความเป็นใหญ่

เมืองโบราณลี่เจียงหรือเมืองโบราณต้าเหยียนเจิ้ง เป็นเมืองที่สร้างขึ้นมาในสมัยต้นราชวงศ์ถัง ซึ่งมีประวัติยาวนานกว่า 800 ปี ตัวเมืองตั้งอยู่ท่ามกลางการโอบล้อมด้วยสายนํ้าน้อยใหญ่ มีทัศนียภาพที่สวยงามจนได้รับการบันทึกให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของโลกโดยองค์การยูเนสโก

เป็นท่าอากาศยานพาณิชย์ที่อยู่ในเขตเมืองลี่เจียง ซึ่งเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในหุบเขาที่มีทัศนียภาพงดงาม ท่าอากาศยานนี้สร้างขึ้นในปี 1995 โดยอยู่ห่างไปทางใต้ขอเมืองลี่เจียงประมาณ 25 กิโลเมตร

เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย