เป็นจุดศูนย์กลางทางการบินในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่สามารถเชื่อมโยงการคมนาคมทางอากาศไปยังจุดต่างๆ ของโลกได้อย่างเหมาะสม ไม่ว่าจะเป็นการบินภายในภูมิภาคเอเชียด้วยกัน หรือระหว่างทวีปยุโรป ทวีปอเมริกา ทวีปออสเตรเลีย ซึ่งสามารถใช้เป็นจุดแวะลงและเชื่อมต่อในการเดินทางของผู้โดยสารตลอดจนพัสดุไปรษณียภัณฑ์ไปยังจุดอื่นๆ ได้อย่างดี
เป็นท่าอากาศยานที่ให้บริการเมืองเออร์ดอส ณ เขตปกครองตนเองมองโกเลียในของจีน สร้างขึ้นครั้งแรกในปี 1959 และมีอีกชื่อเรียกว่าสนามบิน Dongsheng
ผืนแผ่นดินหลังฝั่งทะเลแห่งที่ราบสูงทางตะวันตกเฉียงใต้ของเขตปกครองตนเองมองโกเลีย ครอบคลุมพื้นที่ 86,752 ตารางกิโลเมตร ล้อมรอบด้วยแม่น้ำเหลืองทางเหนือ ตะวันตก และตะวันออก แยกออกจากมณฑลส่านซี ซึ่งตั้งอยู่ทางใต้ด้วยกำแพงเมืองจีนพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบสูงทางใต้ และลาดต่ำลงมาเป็นลูกเนินทางตะวันออก ส่วนพื้นที่ทางเหนือค่อนข้างราบเรียบและเต็มไปด้วยดินโคลนที่น้ำพัดพามา ซึ่งส่วนกลางของพื้นที่เป็นที่ตั้งของทะเลทราย Khoqi เดิมเมืองแห่งนี้มีชื่อว่า ณ Ih Ju League เคยเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยปราสาทราชวัง มีผู้คนอยู่อาศัยมากกว่า 35,000 มาปีแล้ว ก่อนที่ราชวงศ์ชิง จะแผ่ขยายอำนาจมาครอบครองดินแดนแถบนี้ แต่ก็ยังมีพื้นที่บางส่วนที่ชนเผ่าเร่ร่อนยังคงถือครองอยู่ ซึ่งในสมัยราชวงศ์ชิงมีชนกลุ่มน้อยเร่ร่อนกว่า 6 ชนเผ่าตั้งรกรากอยู่บริเวณนี้
สัมผัสกับวิถีชีวิตความเป็นอยู่อันเรียบง่ายอิสระไร้กฎเกณฑ์ ชมที่อยู่อาศัยแบบกระโจมของชาวบ้านที่สะดวกสบายในการเคลื่อนย้ายและเหมาะสมกับการประกอบอาชีพเลี้ยงสัตว์ที่ต้องเร่ร่อนรอนแรมไปตามทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์อยู่ตลอดเวลา หรือชมการแสดงพื้นบ้านต่างๆอย่างระบำสุรา การแสดงรอบกองไฟ มวยปล้ำ หรือจะร่วมกิจกรรมขี่ม้า ยิงธนู ก็ได้ตามอัธยาศัยของท่าน (กิจกรรมบางอย่างอาจมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม)
สไตล์มองโกล (กระโจม เกอร์) ชาวมองโกลอาศัยอยู่ในเกอ กระโจมทรงกลม โครงทำจากไม้และคลุมด้วยหนังสัตว์และผ้าใบ ซึ่งรื้อถอนง่ายและสะดวกในการอพยพโยกย้าย เพราะชาวมองโกลส่วนใหญ่เป็นพวกเร่ร่อนเลี้ยงสัตว์ แต่ปัจจุบันชาวมองโกลดำรงชีวิตเป็นหลักแหล่งมากขึ้น สร้างที่อยู่ด้วยอิฐและไม้แต่ยังคงรักษารูปร่างที่เป็นเอกลักษณ์ดั้งเดิมไว้ เราจะคุ้นภาพกระโจมสีขาวในทุ่งหญ้าสเตปป์อันเวิ้งว้าง
เนินทรายเสี่ยงซาวาน ตั้งอยู่ในเขตทะเลทรายคูบูฉี KUBUQI เป็นทะเลทรายที่ทอดตัวยาวถึง 400 กิโลเมตร จากตะวันตกไปยังตะวันออกและมีความกว้างถึง 50 กิโลเมตร และใหญ่ติด 1 ใน 3 สามของทะเลทรายที่ใหญ่ที่สุดในจีน ให้ท่านได้ถ่ายรูปและสนุกกับกิจกรรมอันหลายหลายตามอัธยาศัย เช่น การขี่อูฐชมทะเลทราย, เล่นสไลเดอร์บนเนินทรายที่มีความสูง 110 เมตร ชัน 45 องศา, นั่งกระเช้าลอยฟ้า หรือจะเดินเล่นในทะเลทราย (รวมถุงเท้าป้องกันทรายคนละหนึ่งชุด) นั่งรถ 4WD ลุยทะเลทราย
ศูนย์เครื่องเงิน ให้ท่านได้ชมงานฝีมือการทำเครื่องเงิน และเครื่องประดับของใช้ต่างๆ ที่มีการออกแบบไว้อย่างสวยงาม อีกทั้งยังเป็นสินค้าส่งออกที่มีชื่อเสียงของบาหลี
ขี่อูฐ สู่เนินทรายอันกว้างใหญ่สุดตาเพื่อรอชม พระอาทิตย์ทอแสงยามเช้า แสงทองยามเช้าสาดสู่ทะเลทราย เป็นบรรยากาศยามเช้าที่คุณจะประทับใจมิรู้ลืม
ผืนแผ่นดินหลังฝั่งทะเลแห่งที่ราบสูงทางตะวันตกเฉียงใต้ของเขตปกครองตนเองมองโกเลีย ครอบคลุมพื้นที่ 86,752 ตารางกิโลเมตร ล้อมรอบด้วยแม่น้ำเหลืองทางเหนือ ตะวันตก และตะวันออก แยกออกจากมณฑลส่านซี ซึ่งตั้งอยู่ทางใต้ด้วยกำแพงเมืองจีนพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบสูงทางใต้ และลาดต่ำลงมาเป็นลูกเนินทางตะวันออก ส่วนพื้นที่ทางเหนือค่อนข้างราบเรียบและเต็มไปด้วยดินโคลนที่น้ำพัดพามา ซึ่งส่วนกลางของพื้นที่เป็นที่ตั้งของทะเลทราย Khoqi เดิมเมืองแห่งนี้มีชื่อว่า ณ Ih Ju League เคยเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยปราสาทราชวัง มีผู้คนอยู่อาศัยมากกว่า 35,000 มาปีแล้ว ก่อนที่ราชวงศ์ชิง จะแผ่ขยายอำนาจมาครอบครองดินแดนแถบนี้ แต่ก็ยังมีพื้นที่บางส่วนที่ชนเผ่าเร่ร่อนยังคงถือครองอยู่ ซึ่งในสมัยราชวงศ์ชิงมีชนกลุ่มน้อยเร่ร่อนกว่า 6 ชนเผ่าตั้งรกรากอยู่บริเวณนี้
เป็นพื้นที่อุทยานประวัติศาสตร์ที่ตั้งอยู่ในเมืองเออร์ดอส มีพื่นที่ประมาณ 34 ตารางกิโลเมตร ภายในจะมีสิ่งปลูกสร้างและวัตถุทางประวัติศาสตร์ต่างๆ ที่บอกเล่าเรื่องราววัฒนธรรม ประวัติ ภาษาของชนเผ่ามองโกลที่มีมาตั้งแต่โบราณ
เป็นพื้นที่เมืองพัฒนาใหม่ของเมืองเออร์ดอสในเขตปกครองตนเองมองโกเลีย ซึ่งทางเมืองออร์ดอสได้ออกแบบสร้างเขตคังปาสือขึ้นมา ให้มีความทันสมัย เพื่อรองรับประชากรที่เพิ่มขึ้น และดึงดูดนักลงทุนต่างชาติให้เข้ามาลงทุนประกอบธุรกิจ โดยเฉพาะธุรกิจเหมือง และก๊าซธรรมชาติ แต่กลับไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร ทำให้เขตนี้มีสภาพเป็นเสมือนเมืองร้าง (Ghost Town) ที่กลายเป็นแห่งท่องเที่ยวอันลึกลับของเมืองเออร์ดอสไป
เป็นท่าอากาศยานที่ให้บริการเมืองเออร์ดอส ณ เขตปกครองตนเองมองโกเลียในของจีน สร้างขึ้นครั้งแรกในปี 1959 และมีอีกชื่อเรียกว่าสนามบิน Dongsheng
เป็นจุดศูนย์กลางทางการบินในภาคพื้นเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่สามารถเชื่อมโยงการคมนาคมทางอากาศไปยังจุดต่างๆ ของโลกได้อย่างเหมาะสม ไม่ว่าจะเป็นการบินภายในภูมิภาคเอเชียด้วยกัน หรือระหว่างทวีปยุโรป ทวีปอเมริกา ทวีปออสเตรเลีย ซึ่งสามารถใช้เป็นจุดแวะลงและเชื่อมต่อในการเดินทางของผู้โดยสารตลอดจนพัสดุไปรษณียภัณฑ์ไปยังจุดอื่นๆ ได้อย่างดี