เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย
เป็นเมืองระดับจังหวัดที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำเพิร์ลในมณฑลกวางตุ้นของประเทศจีน ชื่อของเมืองถูกตั้งชื่อตาม ดร.ซุนยัตเซ็นตามการออกเสียงแบบภาษาจีนกลางว่าจงซุง ซึ่งตัวซุนยัตเซ็นมีบ้านเกิดอยู่ในเขตนานลางในเมืองเซียงซาน(ชื่ออดีตของเมืองนี้) หลังการตายของเขาในปี 1925 ชื่อของเมืองจึงได้เปลี่ยนมาเป็นจงซาน เพื่อเป็นเกียติยศแก่เขา
ถนนโบราณถุนซี เป็นถนนคนเดินสายเล็กๆ ยาว 1,200 กว่าเมตร ตัดอยู่กลางเมืองถุนซี จุดเด่นของถนนสายนี้ อยู่ที่อาคารสองฝั่งที่สร้างขึ้นมาตั้งแต่สมัยหมิง-ชิง และได้ร้บการอนุรักษไว้อย่างดีจนกระทั่งทุกวันนี้ โดยปัจจุบันตลอดถนนทั้งเส้นเป็นถนนสายวัฒนธรรม มีร้านขายอาหารท้องถิ่น ร้านขายงานศิลปะ ภาพวาด เครื่องปั้น หินสลัก เครื่องประดับ เครื่องเรือน เครื่องแต่งบ้าน ชาจีน ฯลฯ
เป็นเทือกเขาที่ทอดตัวอยู่ทางตอนใต้ของมณฑลอันฮุย ทางตะวันออกของสาธารณรัฐประชาชนจีน มีชื่อเสียงมาจากทิวทัศน์ที่งดงามของยอดเขาหินแกรนิตและต้นสนหวงรูปร่างแปลกตา และภาพของหมอกและเมฆที่ลอยอยู่ใกล้ยอดเขา บริเวณเทือกเขายังมีน้ำพุร้อนและบ่อน้ำร้อนธรรมชาติอีกมากมาย เนื่องมาจากความงดงาม จึงมักจะปรากฏภาพของเทือกเขาหวงอยู่ในภาพเขียนจีน หรือปรากฏชื่อในวรรณกรรมอยู่บ่อยครั้ง ปัจจุบันนี้ องค์การยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียนเทือกเขาหวงเป็นมรดกโลก และยังจัดว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เป็นที่นิยมมากที่สุดแห่งหนึ่งในจีน
เขาจิ่วหัวซาน เป็นหนึ่งในสี่ภูเขาที่เป็นปูชนียสถานทางพุทธศาสนาของจีน และเป็นเขตทัศนียภาพการท่องเที่ยวที่สำคัญรุ่นแรกของประเทศจีน ภูเขานี้ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองอำเภอชิงหยาง นครฉือโจว มณฑลอันฮุย ไปทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ 20 กิโลเมตร เขตทัศนียภาพมีเนื้อที่ 120 ตารางกิโลเมตร เขตอนุรักษ์ครอบคลุมพื้นที่ 174 ตารางกิโลเมตร ปัจจุบันเป็นเขตท่องเที่ยวเกรด 5A แห่งชาติ และเป็นเขตท่องเที่ยวชมทิวทัศน์เชิงวัฒนธรรมเชิงสาธิตระดับชาติ ได้รับการขนานนามว่าเป็นพุทธศาสนสถานลักษณะนานาชาติ
เขาจิ่วหัวซาน เป็นหนึ่งในสี่ภูเขาที่เป็นปูชนียสถานทางพุทธศาสนาของจีน และเป็นเขตทัศนียภาพการท่องเที่ยวที่สำคัญรุ่นแรกของประเทศจีน ภูเขานี้ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองอำเภอชิงหยาง นครฉือโจว มณฑลอันฮุย ไปทางด้านตะวันตกเฉียงใต้ 20 กิโลเมตร เขตทัศนียภาพมีเนื้อที่ 120 ตารางกิโลเมตร เขตอนุรักษ์ครอบคลุมพื้นที่ 174 ตารางกิโลเมตร ปัจจุบันเป็นเขตท่องเที่ยวเกรด 5A แห่งชาติ และเป็นเขตท่องเที่ยวชมทิวทัศน์เชิงวัฒนธรรมเชิงสาธิตระดับชาติ ได้รับการขนานนามว่าเป็นพุทธศาสนสถานลักษณะนานาชาติ
เป็นวัดอันสวยงามที่ตั้งอยู่ในพื้นที่เขาจิ่วหัวซานบนยอดเขาเทียนไถ ถูกสร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์ซ่ง มีอายุเก่าแก่ควบคู่กับเขาจิ่วหัวซาน วัดเทียนไถเป็นอีกหนึ่งสถานที่ยอดนิยมสำหรับชาวพุทธชาวจีนที่ต้องการความเจริญรุ่งเรืองในวันตรุษจีน ที่นี่นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางขึ้นไปได้ด้วยกระเช้า
หมู่บ้านหงชุน มีความหมายว่า “หมู่บ้านที่ยิ่งใหญ่” ตั้งอยู่ในมณฑลอันฮุย (安徽省:an hui sheng ) อำเภออี (黟县:yi xian)หมู่บ้านแห่งนี้เริ่มสร้างในสมัยราชวงศ์ซ่งใต้ ประมาณปี ๑๑๓๑ ถึง ๑๑๖๒ ในอดีตเรียกว่าหมู่บ้านหงชุน แต่ใช้อักษร 弘 เขียน โดยอักษรตัวนี้มีความหมายว่ายิ่งใหญ่ ในสมัยพระเจ้าเฉียนหลงจึงได้เปลี่ยนตัวอักษรที่มีความหมายเช่นเดียวกัน แต่เขียนอีกรูปแบบหนึ่งแทนชื่อเดิม
เป็นเมืองหลวงของมณฑลเจ้อเจียง สาธารณรัฐประชาชนจีน และเป็นเมืองเก่าแก่ 1 ใน 6 ของประเทศจีน ปัจจุบันหางโจว ถือเป็นเมืองที่อยู่ในเขตภาคตะวันออกที่ได้รับการพัฒนาอย่างสูงสุดแล้ว ดังนั้นหางโจวจึงเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีว่า เป็นเมืองที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจ มีวัฒนธรรมที่ยาวนาน และเป็นเมืองที่มีทัศนียภาพที่สวยสดงดงามเมืองหนึ่งของประเทศจีน รวมทั้งมั่งคั่งไปด้วยเภสัชอุตสาหกรรม และสถาบันศิลปะมากมาย
เป็นถนนสายหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอันเก่าแก่ของหังโจวได้อย่างดี มีลักษณะเรียบง่ายแบบโบราณ สองข้างถนนสายนี้ส่วนใหญ่เป็นร้านค้าทั่วไป มีสินค้าพื้นเมือง และสินค้าที่ระลึก ที่นักท่องเที่ยวสามารถเดินเลือกซื้อสินค้าของฝากกันได้
เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย