เซี่ยงไฮ้ หังโจว ผู่โซวถาน 5 วัน 4 วัดเจ้าแม่กวนอิมไม่ยอมไป เกาะผู่โถวซาน บิน FM

เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย

ท่าอากาศยานนี้ตั้งอยู่ทางตะวันออกของผู่ตง ในเขตเซี่ยงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน เป็นประตูหลักสู่ประเทศจีน รองรับผู้โดยสารระหว่างประเทศกว่า 17 ล้านคน ในปี พ.ศ. 2549 มากกว่าท่าอากาศยานนานาชาติปักกิ่ง นอกจากนี้ยังเป็นท่าอากาศยานหลักของไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์ และเซี่ยงไฮ้แอร์ไลน์

เป็นหนึ่งในย่านการค้าและแหล่งท่องเที่ยวที่คึกคักที่สุดในนครเซี่ยงไฮ้ อดีตเคยเป็นเขตบ้านก่ออิฐสีเทาสไตล์สือคู่เหมิน ซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมที่มีเอกลักษณ์พิเศษของเซี่ยงไฮ้ ตอนหลังได้รับการปรับปรุงให้เป็นย่านถนนคนเดิน มีสถาปัตยกรรมทั้งเก่าแก่และทันสมัยผสมผสานกัน มีร้านอาหาร ร้านค้า และสถานบันเทิงสไตล์ตะวันออกและตะวันตกหลอมรวมกัน อีกทั้งได้รักษาบรรยากาศดั้งเดิมและวัฒนธรรมที่มีเอกลักษณ์ของเซี่ยงไฮ้ไว้อย่างลงตัว

เป็นเมืองหลวงของมณฑลเจ้อเจียง สาธารณรัฐประชาชนจีน และเป็นเมืองเก่าแก่ 1 ใน 6 ของประเทศจีน ปัจจุบันหางโจว ถือเป็นเมืองที่อยู่ในเขตภาคตะวันออกที่ได้รับการพัฒนาอย่างสูงสุดแล้ว ดังนั้นหางโจวจึงเป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีว่า เป็นเมืองที่มีความสำคัญทางเศรษฐกิจ มีวัฒนธรรมที่ยาวนาน และเป็นเมืองที่มีทัศนียภาพที่สวยสดงดงามเมืองหนึ่งของประเทศจีน รวมทั้งมั่งคั่งไปด้วยเภสัชอุตสาหกรรม และสถาบันศิลปะมากมาย

ล่องเรือชมทะเลสาบซีหู หรือทะเลสาบตะวันตก เป็นหนึ่งในทะเลสาบที่สวยที่สุดในเมืองจีน ได้ชื่อว่าเป็นดินแดนแห่งขุนเขาและสายน้ำ ที่ได้สมญาไข่มุกแห่งเมืองหังโจว หากได้ล่องทะเลสาบซีหูเพื่อชมความงามก็ต้องไม่พลาดจุดชมวิวที่สำคัญคือเจดีย์เหลยเฟิง เป็นเจดีย์ 8 เหลี่ยม สูง 5 ชั้น

ชิมชาอวู่หลงของจีน และชาที่มีชื่อเสียงเช่น ชาแดง ชาผลไม้ ชามะลิ ชากุหลาบ ฯลฯ

เป็นถนนสายหนึ่งที่สะท้อนให้เห็นประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมอันเก่าแก่ของหังโจวได้อย่างดี มีลักษณะเรียบง่ายแบบโบราณ สองข้างถนนสายนี้ส่วนใหญ่เป็นร้านค้าทั่วไป มีสินค้าพื้นเมือง และสินค้าที่ระลึก ที่นักท่องเที่ยวสามารถเดินเลือกซื้อสินค้าของฝากกันได้

เป็นเมืองท่าทางทะเล ตั้งอยู่ทางตะวันออกของประเทศจีน ทางตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลเจ้อเจียง จากการสำรวจสำมะโนประชากรในปี ค.ศ. 2010 เทศบาลเมืองมีประชากร 7,605,700 คน โดยประชากร 3,491,000 อาศัยอยู่ในเขตเมืองซึ่งมี 6 เขต เริ่มมีการตั้งถิ่นฐานที่เมืองนี้ในคริสต์ศตวรรษที่ 8 ต่อมาโปรตุเกสได้ตั้งสถานีการค้าในคริสต์ศตวรรษที่ 17 และได้ทำสัญญาให้จีนเปิดเป็นเมืองท่าสนธิสัญญาตามสนธิสัญญานานกิง ค.ศ. 1842 ต่อมาได้กำหนดให้เป็นเมืองเปิดในปี ค.ศ. 1984 เพื่อกระตุ้นการลงทุนจากต่างประเทศ

เป็นวัดแห่งแรกที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในเกาะผู่โถวซาน กินเนื้อที่ประมาณ 37,019 ตารางเมตร ในวัดมีสระน้ำและสวนหย่อมอันร่มรื่น นอกจากนี้ยังมีวิหารต้าเยวียนทงเป็นวิหารที่ใหญ่ที่สุดของวัด มีความยาว 47 เมตรลึก 29 เมตร และสูง 21 เมตร จะแตกต่างจากวัดพุทธทั่วไป เนื่องจากมีองค์เจ้าแม่กวนอิมเป็นพระประธานสูงเกือบ 9 เมตร

ที่นี่เป็นวัดขนาดเล็กที่ตั้งอยู่บนโขดหินริมทะเล เป็นที่ประดิษฐานองค์เจ้าแม่กวนอิมที่แกะสลักจากไม้ ทาทับด้วยสีทององค์แรกของเกาะผู่โถวซาน ส่วนบริเวณรอบนอกวัดนี้จะมีจุดชมวิวทะเลที่สวยงาม มาก 

เป็นองค์เจ้าแม่กวนอิมบนผู่โถวซาน ซึ่งชาวจีนเชื่อว่าท่านเป็นตัวละครรองในวรรณกรรมเรื่องไซอิ่ว มีเรื่องเล่าว่าเคยท่านสถิตย์ ณ เกาะผู่โถวซานและปฏิบัติธรรมที่นั่น ปัจจุบันคือเทวรูปองค์ใหญ่เป็นเจ้าแม่กวนอิมปางทรงธรรมจักร ในพระหัตถ์ซ้าย ส่วนพระหัตถ์ขวาทำพระกิริยาห้าม มองไปที่ทะเลใต้ เรียกว่า หนานไห่กวนอิม (南海關) และมีอัครสาวกยืนขนาบกัน นั่นก็คือพระสุธนกุมาร และธิดาพญามังกร

เป็นเมืองท่าทางทะเล ตั้งอยู่ทางตะวันออกของประเทศจีน ทางตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลเจ้อเจียง จากการสำรวจสำมะโนประชากรในปี ค.ศ. 2010 เทศบาลเมืองมีประชากร 7,605,700 คน โดยประชากร 3,491,000 อาศัยอยู่ในเขตเมืองซึ่งมี 6 เขต เริ่มมีการตั้งถิ่นฐานที่เมืองนี้ในคริสต์ศตวรรษที่ 8 ต่อมาโปรตุเกสได้ตั้งสถานีการค้าในคริสต์ศตวรรษที่ 17 และได้ทำสัญญาให้จีนเปิดเป็นเมืองท่าสนธิสัญญาตามสนธิสัญญานานกิง ค.ศ. 1842 ต่อมาได้กำหนดให้เป็นเมืองเปิดในปี ค.ศ. 1984 เพื่อกระตุ้นการลงทุนจากต่างประเทศ

ผู่โถวซัน เป็นเกาะหนึ่งที่ขึ้นกับเกาะโจวซัน (Zhou Shan) ในมณฑลเจ้อเจียง (Zhejiang) ติดกับเมืองหนิงโป (Ningbo) ซึ่งเป็นเมืองหลวงของมณฑลนี้ สันนิษฐานว่า เจ้าแม่กวนอิมได้มานั่งสมาธิและบำเพ็ญตนจนบรรลุเป็น พระโพธิสัตว์ ณ.บนเกาะแห่งนี้ จึงมีประชาชนชาวจีนมากราบไหว้ที่เกาะแห่งนี้เป็นจำนวนมากทุกๆปี

เป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดของประเทศจีน ตั้งอยู่บริเวณปากแม่น้ำแยงซี มีท่าเรือที่มีจำนวนเรือคับคั่งที่สุดในโลก ในปัจจุบันเซี่ยงไฮ้กลายเป็นเมืองที่มีคนอาศัยอยู่อย่างหนาแน่นมากที่สุดในจีน เต็มไปด้วยร้านค้า สิ่งก่อสร้าง ถนนเต็มไปด้วยรถ จักรยาน และผู้คน

เป็นอุโมงค์ที่อยู่ใต้แม่น้ำหวงผู่ลงไป 50 เมตร ในอุโมงค์ตกแต่งด้วยเเสงเลเซอร์เป็นรูปต่างๆ ที่น่าตื่นตาตื่นใจ ที่นี่เป็น 1 ใน 5 อย่างที่นักท่องเที่ยวที่ไปเยือนเซี่ยงไฮ้ต้องไม่พลาดชม อุโมงค์นี้สร้างเสร็จเมื่อปี 2000 รถอุโมงค์นี้สามารถ รับ–ส่งนักท่องเที่ยวได้ชั่วโมงละ 5,280 คน

หาดไว่ทัน หรือหาดเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ เป็นย่านเมืองเก่าของมหานคร ที่มีสถาปัตยกรรมเป็นแบบตะวันตก เพราะครั้งหนึ่งแถบนี้เคยเป็นเขตเช่าของชาวต่างชาติ ปัจจุบันเป็นที่ที่ผู้คนนิยมเดินเล่น ทอดน่อง แวะชมความงามแบบคลาสสิก ถนนเรียบแม่น้ำ แต่เดิมนั้นบริเวณแห่งนี้ เคยเป็นท่าเรือขนส่งสินค้า และเป็นเขตเช่าของประเทศต่างๆ ในสมัยอาณานิคม

หยก (Jade) คือชื่อที่ใช้เรียกหินซึ่งเป็นอัญมณีอันล้ำค่ามากชนิดหนึ่ง โดยเฉพาะชาวจีนถือว่าหยกเป็นเจ้าแห่งหินมีค่าทั้งมวล

เดิมเป็นที่ตั้งของวัดเฉิงหวังเมี่ยว เป็นหนึ่งในย่านช้อปปิ้งที่สำคัญของเซี่ยงไฮ้ อาคารบ้านเรือนบริเวณนี้เป็นสถาปัตยกรรมโบราณสมัยราชวงศ์หมิงและชิง มีสีสันร้านค้าต่างๆ ที่ตกแต่งสไตล์สถาปัตยกรรมแบบโบราณจีน ทั้งร้านขายอาหาร ร้านขนมพื้นเมือง ร้านกาแฟดัง ของที่ระลึกต่างๆ มากมาย ถือเป็นตลาดนัดขนาดใหญ่สำหรับช้อปปิ้งของฝาก นักท่องเที่ยวจะยังได้อิ่มเอมกับบรรยากาศความสวยงามอีกด้วย

พิพิธภัณฑ์เซี่ยงไฮ้ (Shanghai museum of History)เป็นพิพิธัณฑ์ของศิลปะจีนโบราณ แสดงศิลปะหลักๆของจีน ได้แก่ เครื่องทอง เหลืองโบราณ เครื่องเซรามิกโบราณ ทำให้ผู้เขาชมรับรู้ถึงอารยธรรมในสมัยนั้น

เป็นตึกระฟ้าที่ออกแบบโดยสถาปนิกอเมริกัน มีความสูงเป็นอันดับ 5 ของโลกจากความสูงหลังคา และอันดับ 7 ของโลกเมื่อวัดรวมถึงยอด คือมีจุดสูงสุดอยู่ที่ 421 เมตร หรือ 1,380 ฟุต และมีทั้งหมด 88 ชั้น โดยใช้เป็นสำนักงงานและโรงแรมเซี่ยงไฮ้แกรนด์ไฮแอท

ท่าอากาศยานนี้ตั้งอยู่ทางตะวันออกของผู่ตง ในเขตเซี่ยงไฮ้ สาธารณรัฐประชาชนจีน เป็นประตูหลักสู่ประเทศจีน รองรับผู้โดยสารระหว่างประเทศกว่า 17 ล้านคน ในปี พ.ศ. 2549 มากกว่าท่าอากาศยานนานาชาติปักกิ่ง นอกจากนี้ยังเป็นท่าอากาศยานหลักของไชน่าอีสเทิร์นแอร์ไลน์ และเซี่ยงไฮ้แอร์ไลน์

เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย