เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย
เป็นท่าอากาศยานแห่งใหม่ที่ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองคุนหมิงไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นระยะทางประมาณ 25 กม. เปิดให้บริการแก่พี่น้องชาวเมืองคุนหมิงอย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 28 มิ.ย. 2555 ที่ผ่านมา เป็นศูนย์กลางการบินขนาดใหญ่ที่ได้รับการอนุมัติการก่อสร้างในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติจีนฉบับที่ 11 (ปี 2549 - 2553) และเป็นสนามบินที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 4 ของจีน รองจากท่าอากาศยานกรุงปักกิ่ง
เป็นเมืองเล็กๆ อยู่ระหว่างคุนหมิง-ต้าหลี่ ห่างจากคุนหมิงไปประมาณ 2 ชั่วโมง
เป็นเมืองเอกของเขตปกครองตนเองชนชาติไป๋ ต้าหลี่ มณฑลยูนนานทางตอนใต้ของสาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งอยู่บนที่ราบสูงระหว่างเทือกเขาชางซานทางด้านตะวันตก และทะเลสาบเอ๋อไห่ทางด้านตะวันออก เป็นที่ตั้งถิ่นฐานของชาวไบ๋และชาวอี้มาตั้งแต่สมัยโบราณ
เป็นสัญลักษณ์ของเมืองต้าลี่ที่โดดเด่นงดงาม ตั้งอยู่ริมทะเลสาบเอ๋อไห่ ประกอบด้วยเจดีย์สีขาวสวยงาม 3 องค์โดยองค์กลางมีความสูงถึง 70 เมตรซึ่งสร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์ถังจึงมีลักษณะเหมือนกับเจดีย์ในเมืองซีอาน ส่วนองค์เล็กอีก 2 องค์ สร้างเพิ่มเติมทีหลังในสมัยราชวงศ์หยวน ซึ่งเป็นช่วงที่พุทธศาสนากำลังได้รับความนิยมสูงสุด ในประเทศจีน มีอายุกว่า 1,000 ปี และได้มีการบูรณะเรื่อยมา
เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของมณฑลยูนนานซึ่งมีพรมแดนติดกับอาณาเขตหนาซี ของเมืองลี่เจียง และอาณาจักรหยี ของเมืองหนิงหลาง ซึ่งอยู่ห่างจากนครคุนหมิงถึง 700 กิโลเมตร เมืองนี้อุดมไปด้วยธรรมชาติที่งดงามของป่าไม้, ทุ่งหญ้า, ภูเขา, ทะเลสาบและสัตว์นานาชนิด ด้วยภูมิประเทศรวมกับทัศนีย์ภาพที่งดงาม สถานที่แห่งนี้จึงได้ชื่อว่า “ ดินแดนแห่งความฝัน ”
“ฉางเจียงตี่ยี่วาน” (โค้งแรกแม่น้ำแยงซี) เป็นโค้งที่เกิดจากแม่น้ำแยงซีที่ไหลลงมาจากชิงไห่และทิเบต ซึ่งเป็นที่ราบสูงไหลลงมากระทบกับเขาไห่หลอ แล้วหักเส้นทางโค้งไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ จนเกิดเป็น “โค้งแรกแม่น้ำแยงซี” ขึ้น
นำท่านชม ช่องเขาเสือกระโจน “ไทเกอร์ลิป ปิ้งจอร์จ’’ ซึ่งเป็นช่องแคบช่วงแม่น้ำแยงซีไหลลงมาจากจินซาเจียง (แม่น้ำทรายทอง) เป็นช่องแคบที่มีน้ำไหลเชี่ยวมาก ช่วงที่แคบที่สุดประมาณ 30 เมตร ตามตำนานเล่าว่า ในอดีตช่องแคบนี้มีความแคบมาก จนทำให้เสือสามารกระโดดข้ามไปยังฝั่งตรงข้ามได้ จึงเป็นที่มาของชื่อช่องแคบเสือกระโจน”ซึ่งที่ตรงนี้ท่านจะได้ชมวิวภูเขาหิมะมังกรหยกในด้านที่สูงที่สุดด้วย
เป็นเมืองที่ตั้งอยู่ในหุบเขาที่มีความสูงถึง 4,000 เมตร มีพื้นที่ 7,596 ตารางกิโลเมตร มีประชากร 56,532 คน นับเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งชาวทิเบต เมืองเต๋อชิงตั้งอยู่ท่ามกลางหุบเขาระหว่างเทือกเขาหิมะเหมยลี่และไป๋หมาง เป็นเมืองที่เจริญแห่งสุดท้ายก่อนพ้นเขตยูนนานเข้าไปสู่ทิเบต เป็นเมืองที่อยู่เหนือสุดของมณฑลยูนนาน
ภูเขาหิมะเหมยหลี่ เป็นส่วนหนึ่งของแนวเทือกเขาหิมาลัยที่ทอดตัวลงมาจากหลังคาโลก ทิเบตเป็นแนวเทือกเขาที่ทอดตัวจากทิศเหนือลงมายังทิศใต้ (เทือกเขาด้านทิศเหนือ คือ “เหมยหลีเสวี่ยซาน” ช่วงกลาง คือ “ไท่จื่อเสวี่ยซาน” และด้านทิศใต้ คือ “ปี้หลัวเสวี่ยซาน”) เหมยหลี่เป็นยอดเขาสูงสุดอันดับหนึ่งของมณฑลยูนนาน มีความสูงถึง 6,740 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองเต๋อชิง ห่างจากตัวเมืองเต๋อชิงประมาณ 20 กิโลเมตร เหมยหลี่มีทั้งหมด 13 ยอด เรียกว่า เทือกเขาโอรสสวรรค์ (เทียนจื่อซาน) อันเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาหิมาลัย โดยมี “คาวากาโป” เป็นยอดเขาที่สำคัญที่สุดและสูงที่สุด และถือเป็นหนึ่งในแปดยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ของชาวทิเบตที่จะต้องมากราบนมัสการ และเดินทักษิณาวัตรรอบภูเขาแห่งนี้อย่างน้อยสักครั้งหนึ่งในชีวิต
เป็นธารน้ำแข็งที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในละติจูดที่ต่ำของจีน และยังเป็นธารน้ำแข็งที่มีอายุนับล้านปี ทอดตัวจากบนภูเขาหิมะเหมยหลี่ บนความสูงเหนือระดับน้ำทะเล 6,740 เมตร ลงมายังเขตป่าไม้ที่อยู่ด้านล่างที่ระดับน้ำทะเล 2,700 เมตร ด้วยความยาว 11.7 กิโลเมตร และมีความกว้างประมาณ 500 เมตร นับเป็นธารน้ำแข็งที่ทอดตัวลงมาทางทิศใต้มากที่สุดของจีน แต่เนื่องจากภาวะโลกร้อนที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้การละลายของธารน้ำแข็งที่ขยายตัวเร็วขึ้น ทำให้ธารน้ำแข็งนี้มีการหดตัวราวปีละ 50 เมตร
ภูเขาหิมะเหมยหลี่ เป็นส่วนหนึ่งของแนวเทือกเขาหิมาลัยที่ทอดตัวลงมาจากหลังคาโลก ทิเบตเป็นแนวเทือกเขาที่ทอดตัวจากทิศเหนือลงมายังทิศใต้ (เทือกเขาด้านทิศเหนือ คือ “เหมยหลีเสวี่ยซาน” ช่วงกลาง คือ “ไท่จื่อเสวี่ยซาน” และด้านทิศใต้ คือ “ปี้หลัวเสวี่ยซาน”) เหมยหลี่เป็นยอดเขาสูงสุดอันดับหนึ่งของมณฑลยูนนาน มีความสูงถึง 6,740 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของเมืองเต๋อชิง ห่างจากตัวเมืองเต๋อชิงประมาณ 20 กิโลเมตร เหมยหลี่มีทั้งหมด 13 ยอด เรียกว่า เทือกเขาโอรสสวรรค์ (เทียนจื่อซาน) อันเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาหิมาลัย โดยมี “คาวากาโป” เป็นยอดเขาที่สำคัญที่สุดและสูงที่สุด และถือเป็นหนึ่งในแปดยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ของชาวทิเบตที่จะต้องมากราบนมัสการ และเดินทักษิณาวัตรรอบภูเขาแห่งนี้อย่างน้อยสักครั้งหนึ่งในชีวิต
เป็นเมืองเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขาทางตอนเหนือของต้าลี่ ซึ่งมีประวัติศาสตร์อันเก่าแก่ยาวนานกว่า 800 ปี และเป็นที่ตั้งถิ่นฐานของชนเผ่าหน่าซี (Naxi) ที่อพยพมาจากทิเบต มีเสน่ห์อันงดงาม ไม่ว่าจะด้วยเรื่องขนบธรรมเนียมประเพณี วัฒนธรรมเฉพาะถิ่นอันมีเอกลักษณ์ โดยมีโครงสร้างทางสังคมที่ผู้หญิงมีความเป็นใหญ่
เมืองโบราณลี่เจียงหรือเมืองโบราณต้าเหยียนเจิ้ง เป็นเมืองที่สร้างขึ้นมาในสมัยต้นราชวงศ์ถัง ซึ่งมีประวัติยาวนานกว่า 800 ปี ตัวเมืองตั้งอยู่ท่ามกลางการโอบล้อมด้วยสายนํ้าน้อยใหญ่ มีทัศนียภาพที่สวยงามจนได้รับการบันทึกให้เป็นมรดกทางวัฒนธรรมของโลกโดยองค์การยูเนสโก
สระมังกรดำนี้มีที่มาจากตำนานเล่าขานกันว่าในอดีตมีคนพบเห็นมังกรดำปรากฏกายใต้น้ำบ้าง ผุดขึ้นมาจากสระน้ำบ้าง บรรยากาศภายในสวนนั้นเงียบสงบและงดงามด้วยบึงน้ำใสสะอาดสะท้อนภาพทิวทัศน์ของเทือกเขาหิมะมังกรหยกได้อย่างชัดเจน ว่ากันว่าทิวทัศน์ของเทือกเขาหิมะมังกรหยกที่มองจากบริเวณสระมังกรดำเป็นหนึ่งในทิวทัศน์ที่งดงามที่สุดของจีน
เป็นเมืองเอกในมณฑลยูนนานในสาธารณรัฐประชาชนจีน มีจำนวนประชากรประมาณ 3,740,000 คน โดยมีประมาณ 1,055,000 คนที่อาศัยอยู่ในเขตเมือง ตัวเมืองตั้งอยู่ริมฝั่งทะเลสาบเตียนฉือด้านทิศเหนือ เนื่องจากมีอากาศอบอุ่นตลอดทั้งปี จึงถูกขนานนามว่า "นครแห่งฤดูใบไม้ผลิ"
หยก (Jade) คือชื่อที่ใช้เรียกหินซึ่งเป็นอัญมณีอันล้ำค่ามากชนิดหนึ่ง โดยเฉพาะชาวจีนถือว่าหยกเป็นเจ้าแห่งหินมีค่าทั้งมวล
ชาจีน เป็น เครื่องดื่มที่ทำมาจากใบไม้จากแหล่งปลูกชา (คาเมลเลีย ไซเนนซิส) และผ่านน้ำร้อน. ใบชาใช้กรรมวิธีดั้งเดิมของจีน ชาจีนมักจะใช้ดื่มสม่ำเสมอตลอดวัน รวมถึงระหว่างมื้ออาหาร บางครั้งใช้ดื่มแทนน้ำเปล่าเพื่อสุขภาพ หรือเพื่อความพอใจแบบเรียบง่าย
เป็นท่าอากาศยานแห่งใหม่ที่ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองคุนหมิงไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือเป็นระยะทางประมาณ 25 กม. เปิดให้บริการแก่พี่น้องชาวเมืองคุนหมิงอย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 28 มิ.ย. 2555 ที่ผ่านมา เป็นศูนย์กลางการบินขนาดใหญ่ที่ได้รับการอนุมัติการก่อสร้างในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติจีนฉบับที่ 11 (ปี 2549 - 2553) และเป็นสนามบินที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 4 ของจีน รองจากท่าอากาศยานกรุงปักกิ่ง
เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย