เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย
เป็นท่าอากาศยานขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ในเมืองเฉิงตู ประเทศจีน โดยอยู่ห่างจากตัวเมืองไปทางตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 16 กิโลเมตร ในเขตซวงหลิว ในปี 2552 ท่าอากาศยานแห่งนี้ได้กลายเป็นท่าอากาศยานที่วุ่นวายที่สุดในภาคตะวันตกของจีน มีผู้โดยสารมาใช้บริการทั้งสิ้นกว่า 22,637,762 คน
ผืนแผ่นดินหลังฝั่งทะเลแห่งที่ราบสูงทางตะวันตกเฉียงใต้ของเขตปกครองตนเองมองโกเลีย ครอบคลุมพื้นที่ 86,752 ตารางกิโลเมตร ล้อมรอบด้วยแม่น้ำเหลืองทางเหนือ ตะวันตก และตะวันออก แยกออกจากมณฑลส่านซี ซึ่งตั้งอยู่ทางใต้ด้วยกำแพงเมืองจีนพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบสูงทางใต้ และลาดต่ำลงมาเป็นลูกเนินทางตะวันออก ส่วนพื้นที่ทางเหนือค่อนข้างราบเรียบและเต็มไปด้วยดินโคลนที่น้ำพัดพามา ซึ่งส่วนกลางของพื้นที่เป็นที่ตั้งของทะเลทราย Khoqi เดิมเมืองแห่งนี้มีชื่อว่า ณ Ih Ju League เคยเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยปราสาทราชวัง มีผู้คนอยู่อาศัยมากกว่า 35,000 มาปีแล้ว ก่อนที่ราชวงศ์ชิง จะแผ่ขยายอำนาจมาครอบครองดินแดนแถบนี้ แต่ก็ยังมีพื้นที่บางส่วนที่ชนเผ่าเร่ร่อนยังคงถือครองอยู่ ซึ่งในสมัยราชวงศ์ชิงมีชนกลุ่มน้อยเร่ร่อนกว่า 6 ชนเผ่าตั้งรกรากอยู่บริเวณนี้
เป็นสุสานมหาบุรุษแห่งสงครามทะเลทรายที่มีชื่อเสียงก้องโลกโดยสุสานนั้นตั้งอยู่บริเวณทุ่งหญ้ากันเต๋อลี่อำเภออีจินฮั่วลั่วตั้งอยู่บนเนื้อที่ 1,500 ตารางกิโลเมตรสุสานยังเป็นที่ตั้งของหอที่ระลึกเจงกีสข่านรูปทรงแปดเหลี่ยมสูง 20 เมตรหลังคาสร้างเป็นสถาปัตยกรรมแบบมองโกลประดับกระจกสีเหลืองและสีน้ำเงินแวววาม ภายในตรงกลางมีรูปปั้นหินอ่อนของเจงกิสข่านในท่านั่งสูง 4 เมตรสร้างขึ้นเพื่ออนุสรณ์ระลึกถึงมหาบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ส่วนด้านหลังรูปปั้นเป็นรูปแผนที่อาณาเขตอันกว้างใหญ่ไพศาลของราชวงศ์หยวน
เป็นเมืองอุตสาหกรรมที่ใหญ่เป็นอันดับหนึ่งและเป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองของเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน ตั้งอยู่ใกล้กับภูเขาหยินซานและเทียนซานซึ่งมีแหล่งทรัพยากรแร่ธาตุที่สำคัญของมองโกเลียใน อุดมไปด้วยแร่โลหะและแร่อโลหะมากกว่า 100 ชนิด รวมทั้งยังมีถ่านหินอีกมาก ซึ่งทำให้เมืองเปาโถวและเมืองรอบข้างเป็นเขตพัฒนาใหม่ของรัฐบาลท้องถิ่น
เนินทรายเสี่ยงซาวาน ตั้งอยู่ในเขตทะเลทรายคูบูฉี KUBUQI เป็นทะเลทรายที่ทอดตัวยาวถึง 400 กิโลเมตร จากตะวันตกไปยังตะวันออกและมีความกว้างถึง 50 กิโลเมตร และใหญ่ติด 1 ใน 3 สามของทะเลทรายที่ใหญ่ที่สุดในจีน ให้ท่านได้ถ่ายรูปและสนุกกับกิจกรรมอันหลายหลายตามอัธยาศัย เช่น การขี่อูฐชมทะเลทราย, เล่นสไลเดอร์บนเนินทรายที่มีความสูง 110 เมตร ชัน 45 องศา, นั่งกระเช้าลอยฟ้า หรือจะเดินเล่นในทะเลทราย (รวมถุงเท้าป้องกันทรายคนละหนึ่งชุด) นั่งรถ 4WD ลุยทะเลทราย
พิพิธภัณฑ์อาวุธสงคราม ที่รวบรวมยุทธภัณฑ์ต่างๆ เช่น รถถัง เครื่องบินรบ รถไฟและเครื่องกระสุน ต่างๆ ที่ทำการสะสมมาตั้งแต่ยุคแรกเริ่มก่อนตั้งสาธารณรัฐประชาชนจีนเป็นต้นมา ด้วยเนื้อที่กว่า 9 ตารางกิโลเมตร และแบ่งออกเป็นโซนต่างๆ ถึง 9 โซนด้วยกัน
เป็นวัดมีชื่อแห่งหนึ่งในมองโกเลีย สร้างขึ้นเมื่อปี 1668 สร้างตามไหล่เขาอุโบสถและวิหารสร้างบนดอยเล็กๆ ในหุบเขา ตัววัดกินเนื้อที่กว่า 185 ไร่ มีอาคารน้อยใหญ่กว่า 2,500 หลัง อุโบสถมีชื่อว่า “ซูกู่ชิ่งตู๋กง” เป็นวัดลามะที่ใหญ่และรักษาเป็นอย่างดี ภายในอุโบสถประดิษฐานพระพุทธรูปปางสมาธิทองเหลืองสูง 10 เมตร บริเวณรอบๆ เป็นภูเขา ลำธาร ป่าไม้ ทุ่งหญ้า ไม่มีขอบกำแพงกั้นอย่างชัดเจน ดูสวยงามแปลกตาอย่างเป็นธรรมชาติ
ทุ่งหญ้าซีลามู่เหริน เป็นทุ่งหญ้าเขียวขจีประดุจพรมสีเขียวที่ปูทอดไปจนจรดเส้นฟ้า ทุ่งหญ้ามองโกเลีย มีพื้นที่ปกคลุม 2 ใน 3 ส่วนของเมืองโฮฮอท ดินแดนแห่งนี้เป็นเขตปศุสัตว์ที่มีชื่อเสียง เป็นแหล่งเพาะพันธุ์ม้าและวัวพันธุ์ดี
สไตล์มองโกล (กระโจม เกอร์) ชาวมองโกลอาศัยอยู่ในเกอ กระโจมทรงกลม โครงทำจากไม้และคลุมด้วยหนังสัตว์และผ้าใบ ซึ่งรื้อถอนง่ายและสะดวกในการอพยพโยกย้าย เพราะชาวมองโกลส่วนใหญ่เป็นพวกเร่ร่อนเลี้ยงสัตว์ แต่ปัจจุบันชาวมองโกลดำรงชีวิตเป็นหลักแหล่งมากขึ้น สร้างที่อยู่ด้วยอิฐและไม้แต่ยังคงรักษารูปร่างที่เป็นเอกลักษณ์ดั้งเดิมไว้ เราจะคุ้นภาพกระโจมสีขาวในทุ่งหญ้าสเตปป์อันเวิ้งว้าง
นำท่านชมศูนย์ผลิตภัณฑ์นม อันขึ้นชื่อของเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน เลือกซื้อผลิตภัณฑ์ของฝาก
เป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่ให้บริการเมืองโฮฮอทซึ่งเป็นเมืองหลวงของเขตปกครองตนเองมองโกเลียในประเทศจีน เป็นสนามบินที่ใหญ่ที่สุดในมองโกเลียและอยู่ทางตะวันออกของตัวเมืองโฮฮอทประมาณ 14.5 กิโลเมตร ชื่อของ Baita แปลว่า White Pagoda มาจากเจดีย์ Wanbu Huayanjing หนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ในเมือง
เป็นเมืองเอกของมณฑลเสฉวน ในปัจจุบันเป็นทั้งศูนย์กลางด้านการเมือง การทหาร และด้านการศึกษาของภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ ในสมัยจิ๋นซีฮ่องเต้ ได้มีการจัดการชลประทานขึ้น เพื่อแก้ไขปัญหาน้ำท่วมที่เกิดเป็นประจำทุกปี เมื่อแก้ไขปัญหาน้ำท่วมได้ ชาวนาชาวไร่เพาะปลูกได้ดี ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น คนจึงเริ่มอพยพมาที่เมืองนี้มากขึ้นเรื่อยๆ จึงได้ชื่อว่าเฉิงตู
ศูนย์อนุรักษ์หมีแพนด้า ตั้งอยู่ทางตอนเหนือของเมืองเฉิงตูบนพื้นที่กว่า 600,000 ตารางเมตร ถูกสร้างขึ้นเมื่อปี 1987 ซึ่งใช้เป็นศูนย์เพาะพันธุ์และอนุรักษ์ รวมถึงใช้เป็นสถานที่ศึกษาหมีแพนด้า เป็นสถานที่ที่เหมาะสมที่จะศึกษาระบบนิเวศน์ การอยู่อาศัยและการแพร่พันธุ์ของหมีแพนด้า ภายในได้รับการจัดสภาพแวดล้อมให้กลมกลืนกับป่าธรรมชาติ ทั้งยังเป็นเขตอนุรักษ์พันธุ์สัตว์หายากของมณฑลเสฉวนอีกด้วย
เป็นท่าอากาศยานที่เปิดทำการมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 ซึ่งในตอนแรกเปิดใช้แค่เที่ยวบินภายในประเทศ ในตอนนี้เป็นเสมือนท่าอากาศยานหลักประจำกรุงเทพฯ และยังเป็นท่าอากาศยานนานาชาติที่มีผู้เดินทางคับคั่งที่สุดในประเทศอีกด้วย
เป็นท่าอากาศยานขนาดใหญ่ ตั้งอยู่ในเมืองเฉิงตู ประเทศจีน โดยอยู่ห่างจากตัวเมืองไปทางตะวันตกเฉียงใต้ประมาณ 16 กิโลเมตร ในเขตซวงหลิว ในปี 2552 ท่าอากาศยานแห่งนี้ได้กลายเป็นท่าอากาศยานที่วุ่นวายที่สุดในภาคตะวันตกของจีน มีผู้โดยสารมาใช้บริการทั้งสิ้นกว่า 22,637,762 คน